ஏக்கம் நுாறு [ பகுதி - 5 ]

ஏக்கம் நுாறு [பகுதி - 5]
 
தேடுகிறேன்! இதயத்தைத் திருடிச் சென்ற

     தேவியுனை! காணாமல் கோடைப் புல்போல்

வாடுகிறேன்!  வதங்குகிறேன்! உன்னைப் பார்க்க

     வளம்வந்து வளம்வந்து கால்கள் ஏங்கும்!

ஓடுகிறேன் மாலைவரும் முன்னே கோயில்

     உன்வரவை எதிர்நோக்கி! எங்கே சென்றாய்!

பாடுகிறேன் பைத்தியம்போல்! பாவை உள்ளம்

     பாறையென இருப்பதுவே! பாவம் யானே! 21

பொன்னகையும் அணிந்ததுமேன்? பூவே உன்றன்

     புன்னகைக்குக் கவிபுனையச் சொற்கள் வேண்டும்!

என்னகையும் இனிவேண்டாம்! எடுப்பாய் நிற்கும்

     எழில்மூக்கு, கயற்கண்கள், செவ்வாய் போதும்!

மென்னடையும் மின்னொளியும் ஒன்றாய் வாழும்

     விந்தையடி உன்னுருவம்! என்றன் பாட்டில்

இன்னடையும் பல்லணியும் மின்னும் வண்ணம்

     இருசெவியின் நல்லழகு போதை ஏற்றும்! 22

மருதாணி உதட்டழகில் அமா்ந்து மெல்ல

     மனத்தேனி மதுவருந்த! மின்மூக் குத்தி

திருவாணி போலிருந்தே உன்னைத் தீண்டித்

     திளைக்கின்ற திருவருள! நிறங்கள் மின்னும்

ஒருகாணி மலா்த்தோட்டம் போன்றே உன்றன்

     திருமேனி பளபளக்க! காதல் தீட்டும்

திருஞானி நானானேன்! சொர்க்கம் காட்டும்

     அருந்தோணி நீஆனாய்! அன்பே வா!வா! 23

இன்றுவரை பாவலா்கள் பாடி வைத்த

     இனியகவி அத்தனையும் சிறிதே என்பேன்!

என்றுகரை சோ்வேனோ? பெண்ணே உன்றன்

     எழில்பாடப் புதுச்சொற்கள் பூக்க வேண்டும்!

அன்றுவரை ஆசைகளை நெஞ்சக் கூட்டில்

     அடைகாத்து வைத்திருப்பேன்! பார்வை ஒன்றால்

வென்றுசிறை யிட்டவளே! அழகே! அன்பே!

     வேதமடி நீஎனக்கு! விருந்தே வாராய்! 24

இளம்பஞ்சி மெத்தையெனப் பாவை உள்ளம்

     இரும்பாக மாறியெனைத் தடுத்தல் ஏனோ?

உளம்நஞ்சிக் கிடக்கின்றேன்! உதவும் எண்ணம்

     ஒருபிடியும் இல்லாமல் இருத்தல் ஏனோ?

குலம்விஞ்சிப் பாய்ந்தோடும் தண்ணீா் போன்று

     குதித்தாடும் இளமையினைக் கொல்லல் ஏனோ?

வளம்கொஞ்சி வந்தாட மௌனம் நீக்கி

     வாய்மலா்ந்தே ஒருவார்த்தைச் சொல்வாய் கண்ணே! 25

                                               (தொடரும்)