அடுத்தோர் பிறவி

எடுத்தோர் செயலை முடிக்கின்ற

        ஏற்றம், ஏழை பசிதீரக்

கொடுத்தோர் பெற்ற பேருள்ளம்,

       கொஞ்சும் தமிழாம் பெரும்புலமை,

படுத்தோர் அணையில் உலகாளும்

       பரமா! பாவம் முற்றுமிலா

அடுத்தோர் பிறவி வாய்க்குமெனில்

       அடியேன் இவைதாம் பெறவேண்டும்!

உண்ணா, உறங்கா உயர்நிலையில்

       ஒளிரும் சித்தர் ஞானமதை

எண்ணா திருந்த என்னுயிரும்

       இனியோர் பிறவி எடுக்குமெனில்

நண்ணா திருந்த பேரொளியை

       நன்றே சூடி நலமெய்தக்

கண்ணா என்னைப் படைத்திடுக!

       கருணைக் கடலே! கனியமுதே!

முன்னோர் படைத்த செந்தமிழை

       முழுதும் கற்றுப் புகழுறவும்

அன்போ(டு) அழகும் அறநெறியும்

       அமைந்த மங்கை துணைதரவும்

என்போ(டு) உறையும் எழில்கண்ணா!

       எளியேன் கேட்கும் வகையிலெனைப்

பின்னோர் பிறவி வாய்க்குமெனில்

       பிறக்கச் செய்வாய் பீடுடனே!

செய்யும் தொழிலால் மாந்தரினம்

       சீரும் பேரும் பெற்றனரே!

பொய்யாய்ச் சாதி புனைகின்ற

       புல்லர் இல்லாத் தரைமீது

மெய்யாம் நெறியை யான்சூடி

       மேன்மை பெறவே, இங்கடுத்தோர்

உய்யும் பிறவி வாய்க்குமெனில்

       ஒளிரும் வண்ணம் எனைச்செய்க!

செல்வச் செழிப்பு பெற்றாலும்

       செறுக்கே இல்லாச் சீருளமும்

கொல்லும் துயரை உற்றாலும்

       கொள்கை மாறா நன்னிலையும்

வெல்லும் அறிவு  நிறைந்தாலும்

       மேலோர் போன்று பயன்தரவும்

உள்ளும் உணர்வில் எந்நொடியும்

       ஒளிரும் கண்ணா எனைச்செய்க!

வல்ல புலவன் பாரதியாய்,

       வாழ்வைக் காத்த பெரியாராய்,

நல்ல அறிஞன் அண்ணாவாய்,

       நன்றே ஆய்ந்த நேயராய்,என்

உள்ளம் தன்னில் குடிகொண்டே

       ஒளிரும் கண்ணா! மீண்டுமொரு

வெல்லும் பிறவி வாய்க்குமெனில்

       வீரர் இவர்போல் எனைச்செய்க!

பெண்மேல் ஆசை வெறிகொண்டால்

       பெறுவோம் அழிவை! அடுத்தவர்தம்

மண்மேல் ஆசை வைத்திட்டால்

       மாய்ப்போம் வாழ்வை! மிளிர்கின்ற

பொன்மேல், பொருள்மேல் பேராசை

       புகுந்தால் ஏற்போம் பாழ்இழிவை!

என்மேல் இவைதாம்  மேவாமல்

       இறைவா மீண்டும் எனைச்செய்க!

பொழில்சூழ் நகரில் பாய்ந்தோடும்

       புனித ஆற்றின் கரையினிலே

செழித்த சோலை நடுவினிலே

       சின்னக் குடிசை வீட்டினிலே

மொழியைக் காக்கும் முனிவனென

       முன்னைத் தமிழின் சீர்பாடப்

பொழியும் புகழில் வரும்பிறவி

       பூக்கும் வண்ணம் எனைச்செய்க!

வடலூர் வள்ளல் பொதுநிலையை

       மாண்பாய் எங்கும் பரப்பிடவும்

உடலும் உயிரும் உயர்தமிழின்

       உயர்வை எண்ணி உழைத்திடவும்

படரும் மடமை முட்செடியைப்

       பாரில் முற்றும் ஒழித்திடவும்

தொடரும் பிறவி வாய்க்குமெனில்

       தூயா என்னைப் படைப்பாயே!

இந்த வாழ்வு முடிவெய்தி

       எடுக்கும் அடுத்த பிறவியிலும்

முந்தும் வினையால் துயர்க்கடலில்

       முழுகித் துடிக்கும் நிலைவரினும்

அந்தம் ஆதி அறிந்துலகை

       ஆக்கி அழிக்கும் திருக்கண்ணா

சிந்தை யுன்னை மறவாமல்

       சிறக்கும் வண்ணம் எனைச்செய்க!

கம்பன், 15-06-2003