கடல்கடந்த கன்னித்தமிழ்

கடல்கடந்த கன்னித்தமிழ்
 
முந்துபுகழ் குமரியிலே எங்கள் அன்னை

      முன்தோன்றி முடிசூடி நன்றே ஆண்டாள்!

சிந்துநதி கரையினிலே சீராய் ஆடிச்

     சிறப்புடைய பண்பாட்டில் செழித்தே நின்றாள்!

சந்தமொளிர் நடையழகால், மின்னும் வண்ணத்

     தனிப்புகழ்சேர் அணியழகால் உலகை வென்றாள்!

முந்தையர்தம் ஆட்சியிலே இமயம் மீதில்

     முத்தமிழாள் தன்கொடியைப் பறக்கச் செய்தாள்!

தென்பொதிகைச் சோலையிலே ஆடிப் பாடித்

     திசையெட்டும் சீர்மேவி மேன்மை பெற்றாள்!

இன்னமுதை மிஞ்சுகின்ற சுவையைப் பெற்றே

     இனிமையெனும் சொல்லுக்குப் பொருளாய் ஆனாள்!

பொன்மொழியை நற்கலையை உலகுக் கீந்து

     பொதுவுடமை பூத்தாட இன்பங் கண்டாள்!

மண்ணழகைக் காக்கின்ற அறங்கள் சூடி

     மணித்தமிழாள் நனிபுகழை நமக்குத் தந்தாள்!

வற்றாத செல்வங்கள் தமிழுக் குண்டு!

     வள்ளுவனார் வாய்மறையும் அவற்றுள் ஒன்று!

குற்றால அருவியெனக் குளிரைத் தந்து

     கொஞ்சுதமிழ் வாழ்கின்றாள் காலம் வென்று!

கற்றோரும் மற்றோரும் தமிழைக் கண்டு

     காதலுளம் கொள்வதனால் உரைத்தார் அன்று

முற்றுநலம் பெற்றுமெளிர் மொழியைக், கன்னித்

     தமிழென்று! வாழ்வுயரக் காப்பாய் நன்று!

அகநூலும் புறநூலும் தமிழின் மாண்பு!

     அமுதூறும் தொகையிரண்டும் அன்பின் ஊற்று!

சுகங்கூறும் பரிபாட்டும், பதிற்றுப் பத்தும்,

     சுடருகின்ற நற்றிணையும், ஐந்து நூறும்

புகழ்கூறும்! பூந்தமிழின் பொலிவைக் கூறும்!

     புவியாண்ட பொற்றமிழின் நெறியைக் கூறும்!

நிகர்கூற இணையில்ல வளங்கள் பெற்ற

     நெடுந்தமிழே! என்னுயிரே! இறையே வாழி!

கடல்கடந்து வந்தாலும், வறுமை கூடிக்

     கண்ணீரில் கரைந்தாலும், நோயாய் வாடி

உடல்தளர்ந்து போனாலும், உள்ளம் சோர்ந்தே

     உயிர்நுடங்கி விழுந்தாலும், பகைவர் சேர்ந்தே

இடர்கொடுத்து வதைத்தாலும், இணைந்து நின்றோர்

     எனைப்பிரிந்து எதிர்த்தாலும், இருளைப் போக்கிச்

சுடர்உயர்ந்தே ஒளிரும்நற் றமிழைக் காக்கத்

     துணிவேந்திக் கொடியேந்தும் மறவன் யானே!

அறிவார்ந்த நற்றிறத்தால் அயலார் நாட்டில்

     அடைந்துபொருள் ஈட்டுகின்ற தமிழர்! நன்கு

செறிவார்ந்த கல்வியினால் வல்லார் மண்ணில்

     சிறந்தபணி யாற்றுகின்ற தமிழர்! பொல்லா

இழிவார்ந்த சிங்களவர் செய்த சூதால்

     இவ்வுலகில் புலம்பெயர்ந்து வாழும் ஈழர்!

வழியாகச் செந்தமிழாள் கடலைத் தாண்டி

     வாழ்வருள மாண்பருளத் துணையாய்ச் சென்றாள்!

புலம்பெயர்ந்த தமிழரெலாம் கடமை யெண்ணிப்

     புகழ்த்தமிழைக் காத்தனரோ? தமிழைப் பேசி

உளம்நிறைந்து களித்தனரோ? நம்மின் பிள்ளை

     ஒண்டமிழைக் கற்றனரோ? தமிழர் இங்கே

வளம்நிறைந்த வண்டமிழில் பெயர்கள் சூடி

     மனம்நிறைந்து மகிழ்ந்தனரோ? பொருளைச் சேர்த்து

நலம்நிறைந்து வாழ்கின்றோம்! நமது அன்னை

     நலங்குன்றிக் கிடக்கின்றாள்! கொடுமை என்னே?

ஒன்றிணைந்து தமிழரெலாம் சேவை செய்தே

     உவந்தனரா? உயர்ந்தனரோ? இனத்தைக் காக்க

நன்றுணர்ந்து வாழ்ந்தனரோ? போட்டி போட்டு

     நற்றமிழை வளர்த்தனரோ? அயலார் மண்ணில்

நன்குழைத்துக் களைப்பேய்திக் காலம் ஓட

     நம்மொழியை மறந்திட்டோம்! தூக்கம் கொண்டோம்!

இன்றிளைத்துக் கிடக்கின்றாள் தமிழாம் கன்னி!

     இன்பமுறும் நாள்என்றோ? தோழா செல்க!

வழிபாட்டில் தமிழ்மணக்கும் நாளும் என்றோ?

     வள்ளுவனார் திருப்பெயரை ஒளித்தல் என்றோ?

பழிஏட்டில் தமிழர்பெயர் ஏறா வண்ணம்

     பைந்தமிழர் நிலையறிந்து வாழ்தல் என்றோ?

விழிக்கூட்டில் தமிழ்மகளை அமரச் செய்து

     வெல்லுதமிழ் புகழ்பாடிக் களித்தல் என்றோ?

வழிகேட்டு நிற்கின்றேன்! தமிழா நன்கு

     மல்லாந்து உறங்குகிறாய்! விழித்தல் என்றோ?

ஆளுக்கோர் சங்கமினித் தோன்றும் தோழா!

     அவரவரும் தலைவரென உரைத்துக் கொள்வார்!

கேளிக்கை யாகவினை செய்தல் ஏனோ?

     கீழ்போட்டுத் தமிழ்ப்பண்பைப் புதைத்தல் ஏனோ?

வாடிக்கை யாகவிழாப் பலவும் செய்தோம்!

     வருகின்ற தலைமுறைக்கே என்ன செய்தோம்?

ஆடிக்கை தட்டியது போதும்! போதும்!!

     அருங்கன்னித் தமிழ்வாழக் கொள்கை காண்க!

கயற்கன்னித் தமிழ்மீது காதல் கொண்டு

     கவிஞன்யான் உணர்வேந்திக் கருத்தைச் சொன்னேன்!

அயல்மண்ணில் இனம்வாழ, மொழியும் வாழ

     ஆய்ந்துணர்ந்து நற்பாதை படைப்பீர் ஐயா!

உயிர்பின்னி இருக்கின்ற ஆசை! இந்த

     உலகெங்கும் தமிழொலியே மணக்க வேண்டும்!

அயர்வின்றி உழைத்திடுவேன்! தமிழே! உன்றன்

     அருமைமகன் யானிருக்கக் கவலை ஏனோ?