புவியாண்ட தமிழினமே !

மங்கைதரும் இன்பமுடன் சுவைகள் யாவும்

     மதுத்தமிழின் முன்னாலே வேம்பாய்த் தோன்றும்!

சங்கமொளிர் வளர்தமிழ்போல் தரணி யின்கண்

     சால்புடைய வேறுமொழி உண்டோ சொல்வீர்!

சிங்கமெனத் தமிழ்மறவர் தோள்கள் விம்மின்

     சிறுநரியின் கூட்டம்கண் டோடிப் போகும்!

பொங்கியெழு புயலெனவே தமிழைக் காக்கப்

     புவியாண்ட தமிழினமே வெற்றி காண்பாய்!

காய்தனையே கனியிருக்கக் கவர்வார் உண்டோ?

     கண்தனையே காக்காத இமைதான் உண்டோ?

நோய்தனையே நாடுகின்ற உலகோர் உண்டோ?

     நூல்தனையே வெறுக்கின்ற புலவோர் உண்டோ?

சேய்தனையே பழிக்கின்ற தாய்தான் உண்டோ?

     சிந்தனையே சீர்பெற்றால் சிறுமை உண்டோ?

தாய்தனையே மறப்பதனால் நன்மை உண்டோ?

     தமிழ்தனையே மிஞ்சுகின்ற மொழிதான் உண்டோ?

மூவேந்தர் தமிழ்மொழியை முன்னே காத்த

     முறைகாத்து வாழ்வினிலே மேன்மை கொள்வோம்!

பாவேந்தர் பாடிவைத்த பாக்கள் போலப்

     பாவினையே படைத்திங்குப் பகையை வெல்வோம்!

நாவேந்தர் மொழிநடையை நன்றே கற்று

     நாற்றிசையும் போற்றிடவே நாளும் வாழ்வோம்!

சாவேந்த வந்தாலும் சற்றும் அஞ்சோம்

     தமிழ்த்தாயே உனைக்காக்கும் பணியில் தானே!