காதல் ஆயிரம் [பகுதி - 15]

காதல் ஆயிரம் [பகுதி - 15]

141.

பார்க்கும் திசையில் பறந்து வருபவளே!

கோர்த்த மணியழகு கொண்டவளே! - கூர்விழியே!

வார்த்தெடுத்த பொற்சிலையே வந்துவிடு என்னருகில்!

மார்பணைத்து நிற்பேன் மகிழ்ந்து!

142.

கன்னல் கனிச்சாறே! கம்பன் கவியமுதே!

பின்னல் மலர்க்குழலே! பேரழகே! - என்னுயிரே!

சன்னல் வழியாகச் சாடை புரிந்திட்டால்

இன்னல் வருமோ எனக்கு!

143.

தோளுறுதி! நெஞ்சத் துணிவுறுதி! வன்மைமிகு

ஆலுறுதி போன்றே அகமுறுதி! – காலுறுதி

கையுறுதி எல்லாம் கரைந்ததே, என்னிதயப்

பையுறுதி குன்றுதே பார்த்து!

144.

பாத்திறம் ஊட்டிடும் பாவையே! உன்பார்வை

சூத்திரம் ஊட்டிடும் சூதறியேன்! – கோத்திரம்

சாத்திரம் நான்வெறுத்தேன்! உன்மடி சாய்ந்திடவே

கூத்திடும் நெஞ்சம் குளிர்ந்து!

145.

நடையளந்து செல்லும் நறுந்தமிழ் நங்கை

உடையளந்து வாடுதே என்னுள்ளம்! – கடைக்கண்

படைநடந்து பாய்ச்சுதே அம்புகளை! மார்பு

தடையுடைந்து போனதே தாழ்ந்து!

146.

வண்ணக் கிளியின் இனிய மொழியினிலே

எண்ணம் பதிக்க, எனதுடலில் - சின்ன

இறகுகள் வந்து முளைத்தனவே! சிட்டின்

உறவுகள் மின்னுதே ஊர்ந்து!

147.

பொய்யுருகும் பாடல் புலவர்தம் போக்கென்று

நொய்யுருகிப் பொங்குதல்போல் நோக்காதே? – செய்யவளே!

நெய்யுருகும் தீயினிலே! நின்குளிர் பார்வையில்என்

மெய்யுருகி நிற்கும் மெலிந்து!

148.

பார்க்கும் பொழுதெலாம் பற்றி இழுக்கின்றாய்

யார்க்கும் தெரியாமல் என்னுயிரை! – சேர்த்துனைக்

கோர்க்கும் இளமை கொடுக்கும் நினைவெல்லாம்

வார்க்கும் இனிமை வளர்ந்து!

149.

பா..தரும் பெண்ணே! பனிதரும் மார்கழியே!

பூ..தரும் தேனே! புகழ்நிலவே – மாதவத்

தேவரும் தேவியும் சேரின்பம்! எண்ணுமடி

நீ..வரும் நாளை நினைத்து!

150.

கலையே! கவியே! கமழும் கடலே!

அலையே! அமுதே! அழகே! – சிலையே!

மலையே உடைக்கும் மறவன் எனக்கு 

வலையே விரிக்கும் வரிந்து!

(தொடரும்)