கண்ணதாசன் - பகுதி 1

கவிதைத் தலைவன்

1.

பாலொழுகும் முகமுடையார்! புலமை பொங்கிப்

           பாட்டொழுகும் அகமுடையார்! பசுமை கொண்ட

ஆலொழுகும் பால்போன்று பாசம் மேவி

           அன்பொழுகும் வடிவுடையார்! உழைக்கும் மக்கள்

மேலொழுகும் வேர்வையெனச் சந்தப் பாக்கள்

           விரைந்தெழுதும் திறனுடையார்! எழுதும் வண்ணத்

தாளொழுகும் மையினிலே கொஞ்சும் இன்பத்

           தமிழொழுகும் கவியரசர் கண்ண தாசர்! 

2.

இனிக்கின்ற உரையாளர்! ஆய்ந்து நன்றே

           எழுதுகின்ற உரையாளர்! திகட்டாத் தேனில்

நனைக்கின்ற இதழாளர்! பலவும் ஏற்று

           நடிக்கின்ற திரையாளர்! மக்கள் வாழ

நினைக்கின்ற திருவாளர்! நெடியோன் சீர்பால்

           நெகிழ்கின்ற அருளாளர்! வாழ்வில் நாளும்

கனக்கின்ற துயரத்தைக் கண்ட போதும்

           கலங்காத கவியரசர் கண்ண தாசர்! 

3.

கொட்டிவைத்த பெரும்புதையல்! கவிதைக் கோட்டை!

           கொஞ்சுதமிழ் சுரக்கின்ற ஊற்று! மெல்லக்

கட்டிவைத்த மொட்டாக மணக்கும் இன்பம்!

           கனிந்தொழுகும் தேனாக இனிக்கும் உள்ளம்!

வட்டிவைத்த குடும்பத்தில் பிறந்த போதும்

           வாரிவாரித் தமிழளித்த வள்ளல்! முன்னோர்

எட்டிவைத்த யாப்பழகை ஏழை நெஞ்சுள்

           இட்டுவைத்த கவியரசர் கண்ண தாசர்! 

4.

போதையிலே இருந்தாலும் புலம்பும் சொற்கள்

           பூங்கவிதை மணம்வீசம்! நடந்து சென்ற

பாதையிலே தாள்பட்ட கல்லும் முள்ளும்

           பண்பேந்திப் பா..பேசும்! விசயன் கேட்கக்

கீதையிலே சொன்னவுரை நெஞ்சுக் குள்ளே

           கீர்த்தனையாய்ச் சுவைகொடுக்கும்! அடியார் பாடும்

கோதையிலே மெய்யுருகும் வினைபோல், பாக்கள்

           கொடுத்துயர்ந்த கவியரசர் கண்ண தாசர்!

5.

கண்ணன்தன் பேரழகில் காதல் கொண்டார்!

           கம்பன்தன் சீரழகில் மோகம் கண்டார்!

அண்ணன்தன் சொல்லழகில் ஆசை வைத்தார்!

           அருங்காம ராசரிடம் அன்பைப் பூத்தார்!

எண்ணம்பொன் சூடிடவே பாக்கள் நல்கும்

           இனியதமிழ் அன்னையிடம் தம்மை ஈந்தார்!

வண்ணம்,மென் சந்தமெலாம் மழைபோல் நல்கும்

           வளமுடைய கவியரசர் கண்ண தாசர்!

தொடரும்